Het derde Semester zat er aan te komen en Roxanne vertrok weer richting de Universiteit. Tijdens haar verblijf in Monte Vista, wat haar thuis basis is, heeft ze een aantal weken hard gewerkt om toch nog een eigen studentenhuisje te kunnen huren. In deze weken had ze ook nog contact met Ye en eigenlijk kon Roxanne niet wachten om haar weer te zien en om te vragen om haar huisgenoot te worden. De avond dat Roxanne terug keerde op de campus en haar huisje voor het eerst zag werd ze stil. Wat was het groot!
Vol met vreugde stapte ze de trap op met haar koffer, die door de verhuis meneer zo maar naast haar in de sneeuw werd gegooid. Zelfs dat kon haar humeur niet bederven! Ze had zo veel zin om hier te gaan wonen!
Haar goede humeur bleef tot dat ze de deur open maakte en het bejaarden interieur zag. Dit was niet het ‘Luxe appartement dat stijlvol ingericht is’ dit was eerder het ‘Bejaarden verblijf te huis.’ Roxanne zuchtte diep, dit was een wijze les waarop ze had geleerd dat ze niet op kranten moest vertrouwen en eerst het appartement moest gaan bekijken voordat ze tekende.
Gelijk hing Roxanne aan de telefoon, niet om de huisbaas te bellen maar om Ye te bellen. Ye wist meestal een oplossing voor dit soort problemen en misschien dat als ze had mee geholpen wou ze nooit meer weg. ‘Hey Ye, met Roxanne! I’m back in town! Heb je zin om langs te komen? Ik heb je advies namelijk nodig.’ Ye gilde door de telefoon dat ze er zo snel mogelijk aan kwam en hing op. Schijnbaar was ze blij dat ik terug was.
Zoals een echte goede vriendin zou doen stond Ye binnen no time op de stoep en drukte wel driehonderd keer op de deurbel. Ze had haar irritante eigenschappen dus nog steeds..
De deur deed ik open en er volgende allemaal rare kreetjes van ‘ieeeeeeeeep’ tot ‘je bent het echt yay!’. Ye was dus echt blij om mij weer te zien en stiekem vond ik het ook wel weer leuk om haar te zien. Na zo lang alleen maar te chatten en video bellen is ook niet alles. Soms moet een Sim gewoon even echt contact hebben met een andere Sim. ‘Nou kom binnen dan vertel ik over mijn probleem’
Ye stapte naar binnen en keek om zich heen. ‘Nou Roxanne volgens mij weet ik je probleem al.’ Ze begon stiekem te lachen en ik gaf haar een kleine zet. ‘Dit is echt niet grappig! In de advertentie stond dat dit een luxe appartement was dat stijlvol was ingericht.’ Ze proestte het uit van het lachen en lag zowat op de grond heen en weer te rollen er van. ‘Ja lach maar! Maar jij mag mij mooi helpen om het probleem op te lossen!’
Twee uur later waren de dames klaar met de woonkamer. Het had wat bloed, zweet en tranen gekost omdat ze drie keer op en neer naar de kringloop moesten lopen maar het resultaat mocht er dan nu toch eindelijk zijn. Een fijne rommelige woonkamer waar studenten in thuis horen!
Na een harde boer van Ye, die net haar energie blikje op had gedronken viel het even stil. ‘Bedankt Ye voor je hulp, ik zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten!’ Ye begon te blozen en begon te mompelen. ‘Oh och uhm dat zou wel mee vallen toch?’ Ik schudde heftig mijn hoofd nee en begon te lachen. ‘Het is zo! Wat zou ik zonder jou geniale ideetjes moeten!?’
‘Ach dat valt ook wel weer mee, jij red jezelf prima.’ Ye schudde wel vaker complimentjes van zich af, zo was ze nu eenmaal en kon er ook niks aan veranderen. ‘In ieder geval als er iets is wat ik terug kan doen, laat het me dan gelijk weten. Dan doe ik ook een gunst voor jou!’
‘Het is al goed Roxanne geloof me nou maar.’
De avond viel en werd het ook weer eens tijd om te eten, iets wat Roxanne maar wat graag deed. Soms twijfelde ze wel of ze deze studie wel door moest zetten, zaken had niet echt iets met koken te maken. Het liefst kookte en at ze de hele dag door maar om nu alles in één keer op te doeken voor een droom.. Dat was zonde. Ach misschien kwam het er ooit nog van, een carrière als kok.
Ye blies flink op haar macaroni met kaas en andere speciale ingrediënten (Noodle groenten en mini hamblokjes gerold in hete saus) en nam een hap. ‘Wow wat is dit lekker! Waarom wordt je geen kok?!’ Riep ze uit van blijdschap. Volgens mij zat Ye iets te lang op studentenvoer en waardeerde ze mijn simpele kook kunsten gewoon. ‘Ach zo lekker is het toch niet? Ik maak dit altijd als ik niet zo veel zin heb om te koken.’
Ye nam nog een hap en kauwde overdreven en maakte het handgebaar dat het heerlijk was. ‘Rox je moet echt kok worden.’ Vervolgens kwam er een lange ‘ja/nee’ discussie zoals de meeste mensen van ons gewend zouden zijn en moest het worden uit gevecht met een potje ping pong.
Absoluut niet zo maar een potje ping pong natuurlijk, een potje sap pong is altijd leuker.. Tenzij je blaas er zowat van knapt dat je het in je broek doet, dan is het niet meer grappig. Die avond hadden de twee meiden nog een leuke gezellige avond met het gevolg dat Ye weer naar huis ging. Roxanne had nog niet de moed om haar te vragen als huisgenoot misschien als ze weer wat was gewend aan dit huis en het studenten ritme.
Het leven van Roxanne Phan 