Het leven van de familie Plezant is niet altijd plezant #1

Wat een mooie stranddag zou worden, liep af in een afschuwelijk drama. Marie-Louise kreeg ineens hefige kramp in haar buik en kon niet meer lopen van de pijn. Niet veel later ondekte ze dat er een plas bloed langs haar been, dat betekende het einde van ons wondertje. Het deed pijn in mijn hart om na zo vaak te proberen, een kindje te verliezen. Marie was blij toen ze ontdekte dat ze zwanger was, maar nu, nu was ze niet meer dan een emotioneel wrak. “Lieverd, het komt goed. We proberen het nog een keer en nog een keer.” Ik wist dat ik soms wat bot over kon komen, maar ik wist niet of dit ook het meest gepaste was om te zeggen of dat ik mijn mond moest houden.

“Patrick, ik weet niet of ik het nog wel wil en kan. Het doet zo veel pijn, we waren al bezig met het decoreren van de kamer voor ons wondertje.. En nu, zie ons nu, weer een tegen slag en weer geen kindje.” Marie werd er ondertussen volgens mij gek van dat het telkens niet lukte. We probeerde nu al drie jaar een kindje te krijgen en keer op keer lukte het niet.

“Natuurlijk wil je het nog wel lieverd. Ik heb ook heel veel pijn in mijn hart, maar daar komen we weer over heen. En als wij eenmaal een mooi gezin hebben, dan zal je al deze ellende ooit weer vergeten. Of beter gezegd een plekje kunnen geven, vergeten zullen we onze kleine wonder nooit.” Marie streek met haar hand langs haar been, dat deed ze altijd als ze nadacht en in een kleermakers houding zat of op de bank.

Mijn arm gleed van haar schouder af toen ze in een andere positie ging zitten en opeens tegen mij aanlag. “Denk je dat het ons ooit lukt? Denk je dat we ooit gelukkig kunnen zijn, ook als we geen kinderen krijgen?”

“Lieverd, zolang ik maar bij jou ben en blijf is alles goed in mijn ogen. Of we nu kinderen krijgen of niet, ik blijf voor altijd bij je.” Marie hield opgelucht adem, waarschijnlijk was dat ook het geen waar ze zich druk om maakte, een man die haar zou verlaten als ze geen kinderen kon krijgen.. Maar die krijgt ze wel, en hopelijk krijgen we sneller dan we denken een wonder. Z’n klein poepbroekje zou haar goed doen, ons goed doen. “Je weet ook altijd wat je moet zeggen om mij op te vrolijken hé.” Er kwam weer een klein beetje kleur en een klein lachje op Marie haar gezicht, wat was ze toch mooi als ze lachte.

Het leven begint op de Universiteit #6

Midden in de zomer was het snik en snik heet en trok bijna geen enkele student het nog om in het klas lokaal te blijven zitten. Zelfs Roxanne die normaal altijd netjes naar de les ging vond het nu maar eens tijd om eventjes weg te blijven bij de les en even te genieten van het weer. De bikini ging aan en haar handboek ging haar tas in, en daar lag ze dan heerlijk aan de rand van het zwembad.

Roxanne had in de afgelopen maanden niks meer gehoord van Scot en was hem alweer bijna vergeten.. Tenminste, tot wij het verhaal met de arrogante jongen met de naam Scot weer moeten aanwakkeren.. Want ja, we moeten toch weten hoe het met Roxanne gaat? Roxanne had dus niks meer van Scot gehoord en was er eerst boos en verdrietig over maar aan de andere kant wist zij zoals vele Sims dat een kus niet veel te betekenen had.

De lig stoel leek als een ligstoel die er heerlijk uit zag, maar eigenlijk voelde het aan als een stuk karton van een IKEA doos. Niet bepaalt comfortabel dus. Roxanne vond het jammer want in de stad waar zij eigenlijk woonde was het altijd zonnig en hield ze er wel van om af en toe eens te gaan zonnen. Maar nu zat dat er dus niet in door dat stuk karton.

En omdat er niemand mee was gegaan naar het zwembad was ze de enige Sim die rond het zwembad hing.. En wat ga je dan doen? Juist op je tablet die in je zwembroek zit een spelletje spelen.

‘Zeg hallo daar vreemdeling!’ Voordat Roxanne het door had en op kon kijken van haar tablet kwam er iemand bij haar aan tafel zitten. Toen ze op keek zag ze dat het Scot was en wou Roxanne opeens haar kleren weer aan doen, ze zat daar half naakt! ‘Zo,leef jij ook nog. Tijd niet gezien.’ Zei Roxanne heel droog en pakte haar tablet er weer bij.

‘Dat klopt, ik ben even een periode weg geweest van de campus. Er waren wat toestanden thuis waar ik gewoon niet weg van kon blijven. Mijn oma is namelijk overleden en ik moest de familie weer op hun voeten zetten.’

‘Oh Sorry. Gecondoleerd, het was niet mijn bedoeling om het rude over te laten komen of iets..’ Roxanne voelde zich opeens schuldig, dag en nacht had ze die jongen zowat vervloekt omdat ze niks van hem hoorde terwijl hij aan het graf van zijn oma stond. Wat was dat egoïstisch..

‘Ach het maakt niet uit. Jij kon het ook niet weten.’ Hij aaide met zijn hand over zijn opa prikkelbaardje en keek mij weer vrolijk aan. We bleven babbelen en zwommen wat en tegelijkertijd had hij mijn hart zo weer ingepakt met zijn charmes.

Aan het eind van de avond namen we afscheid van elkaar en hij beloofde dat hij mij dit keer wel zou bellen.

Die avond kon Roxanne van de hitte maar niet in slaap komen en besloot maar weer eens achter haar gameconsole te kruipen. Tot diep in de nacht speelde Roxanne haar favoriete spelletje : Zombie moord 3. Dit spelletje had een online functie wat het nog leuker maakte omdat ze zo met andere mensen kon spelen.

Roxanne had niet eens door dat het al dag was geworden tot dat het laatste potje was afgelopen en iedereen naar bed ging. Toen ze op de klok boven de TV keek zag Roxanne dat ze alweer te laat was voor de les. ‘O nee, ze gaan me vermoorden als ik er weer niet ben!’ Snel schoot Roxanne in haar nieuwe zomerse outfit en rende naar school. Waar ze alweer veel te laat was..

De dagen daarna hield Roxanne het gamen weer voor gezien en alle contacten met mensen ook, want ze had vrijdag een examen. Wederom kroop ze weer volledig in de boeken aangezien Roxanne dit semester ook weer wou halen.

Natuurlijk haalde Roxanne het examen weer met een dikke tien en besloot de dagen die ze nog had op de campus met Ye te spenderen. Ze had overigens een extreme look genomen waardoor je haar bijna niet meer herkende. Ye en Roxanne gamede nachten door en Roxanne vond het niet leuk dat Ye soms beter was dan haar terwijl Ye maar wat deed.. En zo sloot het derde Semester zich af.

Het leven begint op de Universiteit #5

‘Roxanne en Scot, zitten in een boom! K-u-s-e-n!’ Ye maakte de volgende ochtend grapjes over mij en Scot. Of naja de zoen tusse. Scot en mij, Scot en ik hadden verder niks. ‘Ye, het wordt met dubbel S geschreven.’ Bij het ontbijt zat ik alweer met mijn neus diep in de boeken, het duurde niet lang meer tot het examen en ik wou hem toch echt halen.

 

‘Ach je begrijp wat ik bedoel!’ Zei Ye met een glimlach op haar gezicht. Ze maakte een heerlijk ontbijtje voor ons beiden, iets wat niet vaak voorkomt omdat ik bang ben voor voedselvergiftiging maar omdat ze vandaag aandrong besloot ik toch maar ‘Ja’ te zeggen op haar aanbod. ‘Ennehh.. Zoent hij een beetje goed?’

 

‘Hij uhm zoent wel re-redelijk ja, denk ik?’ Wat moest ik zeggen? Dat de kus mij in de lucht liet vliegen en dat ik er nog steeds aandacht? ‘Oh kom op Roxanne ik wil vieze sappige details!’

 

‘Ye er zijn geen details, hij zoende mij en that’s it. Hij ging er vandoor voordat ik het door had.’ Mijn focus was helemaal verdwenen en dacht ik weer aan Scot. Die nacht had ik bijna niet geslapen omdat ik telkens dacht aan Scot, de zoen en zijn stoppelbaardje. Stoppelbaardjes moesten verboden worden, ze prikte net zoals mijn opa’s baard. Tijdens de zoen dacht ik nog niet aan opa maar toen ik thuis op bed lag en er aan dacht, dacht ik wel aan opa. Alles behalve sexy.

 

‘Aaaah kom op! Er ging vast wel een fonk of iets over!?’ Ye leek wel een beetje desperate om een lekker roddel verhaal, maar echt meer was er niet gebeurd dan die kus. En die kus was binnen een paar tellen weer voorbij jammer genoeg. ‘Ye, het was maar een korte kus! Waarschijnlijk vind hij mij niet eens leuk, dus houd er maar over op aub!’

 

‘Ach larie koek! Hoe kan hij jou nu niet leuk vinden, je bent een hartstikke leuk gestoord meisje!.’ Bedankt voor het gestoorde gedeelte Ye.. Bedankt.. Ik rolde met mijn ogen en besloot mijn concentratie weer op het boek te richten. ‘Weetje, ik heb jouw nummer wel aan hem door ge-sms’t en hij reageerde er goed op. Dus wie weet gaat hij je wel bellen!’

‘Dankjewel Ye in haar onderbroek waarvan ik haar dikke billen kan zien. Lukt het een beetje met die wafels of moet ik je helpen?’

‘Nee dat gaat wel. Blijf maar lekker zitten.’

Ik toverde mijn boek weer uit mijn broekzak en begon weer met leren. Ik moet en zal dat proefwerk halen! Ye schoof aan met haar bordje met wafels en  begon te smullen van haar wafels. ‘Weetje Roxanne, hij is echt een goede jongen. Hij is geen player en heeft alleen maar lange relaties gehad.’

‘Fijn om te weten maar ik denk niet dat hij op mij valt. Hoe weet jij trouwens zo veel van hem?’

Ik sloot mijn boek weer en besloot om Ye maar eens flink te ondervragen over hem. Ze bleek wel verdacht veel van hem te weten. ‘Nou’ begon ze terwijl ze haar mond vol propte met een halve wafel.’Hij zit in de sociale groep waar ik bij in zit. Hij is ook een sportfanaat. Je zou het misschien niet zeggen omdat hij er uit ziet als een nerd maar hij houd van sport.’

‘Ah dus het is z’n sport junkie? Dat is echt totaal niks voor mij Ye, dat weet je toch wel? Ik houd alles behalve van sporten. Laat mij maar gewoon lekker lui op de bank video games spelen, dan sport je ook. Naja de gesimuleerde poppertjes sporten voor je. Dat is zo handig aan video games.. Alles wordt voor je gedaan’

 

‘Hij is niet z’n typische sport junkie, hij houd van fitness. Dat houd hij maximaal maar drie keer in de week vol en voor de rest zit hij ook voor z’n game dinges. Hij speelt vooral veel online spelletjes, iets met social awkwardness ofziets. Ik weet het niet precies, hij had het er vorige week over en ik had echt zoiets van: Houd je mond het boeit me niet!’

 

Ik begon te lachen en kwebbelde nog wat verder met Ye. Vooral over Scot maar ook weer over onze studies. Ye had pas een week later dan ik proefwerken en eind examens. Af en toe was ik best jaloers op haar studie ze had het veel makkelijker dan ik, tenminste dat leek zo. Misschien was Ye wel een geboren nerd.

De dagen er na gingen snel voorbij, soms iets te snel en ik begon steeds meer het idee te krijgen dat ik niet klaar was voor mijn proefwerk. Roxanne zette echt alles op alles om het proef werk te halen en studeerde overal in het huis. Van de keuken tot de veranda, van de WC tot aan de kelder , je kon haar overal vinden in huis met een boek in haar handen.

 

Ze volgde alle lessen die ze moest volgen en zelfs ook de lessen waar ze niet perse bij hoefde te zijn. Roxanne had er dit keer alles voorover om een goed cijfer te halen bleek maar weer! Maar wat ook nog in het hoofdje van Roxanne rond spookte was Scot. Ze had na alle dagen die voorbij waren gegaan nog steeds niks van hem gehoord. Iets wat ze aan de ene kant erg jammer vond.

 

Omdat Roxanne niet wou dat iemand het door had dat ze er mee zat zette ze maar weer een grote glimlach op haar gezicht en ging gewoon lekker door met alles wat ze deed. Ze zou wel moeten anders ging ze het echt niet halen!

 

De dag en nacht voor het proefwerk plaats zou vinden besloot Roxanne om na de les in de bibliotheek te blijven en daar door te leren voor haar proefwerk. Ze kende het boek bijna binnenste buiten en begon zich een beetje te vervelen..

 

Zelfs zo erg dat ze inslaap viel op de bank midden in de bibliotheek! Die nacht had ze nog nooit zo lekker geslapen op een bank. Het was een vrij zachte bank met zachte kussens. Heerlijk! Maar wat niet zo heerlijk was, was dat iedereen haar had zien slapen op de bank.

 

Na dat Roxanne midden in de nacht was wakker geworden besloot ze als een gek naar huis te rennen. Ze schaamde zich dood! Eenmaal thuis besloot ze voor het slapen gaan nog even een hotdog naar binnen te werken en morgen na het proefwerk zou ze eens een kijkje gaan  nemen in de sportschool. Als Scot niks ondernam, moest zij dat maar doen.

 

De volgende ochtend was Roxanne bijna te laat aangekomen bij de universiteit om haar proefwerk te maken. Als je eenmaal te laat bent kom je niet meer binnen. Strenge regels, maar wel rechtvaardig!

 

De deuren van de zaal gingen dicht en Roxanne deed snoei hard haar best op het proefwerk. Ze kon alle vragen zo invullen en was de eerste die naar buiten kwam..

 

En ze had het proefwerk met vlag en wimpel gehaald!

En zoals ze zichzelf had voorgenomen ging ze na het proefwerk gelijk naar de sportschool, ondanks dat ze zich niet zo lekker meer voelde ging ze toch maar. Toen Roxanne binnen kwam wist ze meteen waarom ze deze plek zo haatte: De geur van zweet en zwetende mensen. Bah!

 

Tijdens het lopen op de loopband keek Roxanne naar tienduizend herhalingen van het weer en wist uiteindelijk wel dat het morgen een slechte dag zou gaan worden. Ook keek ze de hele tijd in het rond of ze Scot ergens zag, maar jammer genoeg zag ze hem maar niet.  Waarschijnlijk was dit niet een dag dat hij aan het sporten was..

 

En toen Roxanne van de loopband viel had ze er genoeg van. Ze had het ondanks het sporten ontzettend koud en voelde een snotte bel uit haar neus komen, die plop op de loopband viel. Het was game over voor Roxanne in de sportschool en wist dat ze hier voorlopig niet meer terug zou komen.

 

Eenmaal thuis ging Roxanne gelijk naar bed en had ze besloten dat ze het voorlopig maar even op moest geven met Scot. Hij zou háár maar bellen in plaats van dat zij hem moest gaan opzoeken en moeilijk moest lopen doen.

 

Het leven begint op de Universiteit #4

De volgende dag trok Ye in het huis en waren de dames de hele dag bezig geweest met het verhuizen van de spullen van Ye.  Het was zwaar werk geweest want ze moesten van het studentenhuis terug naar hun huis, alles met een mini aanhangertje die aan de fiets hing doen. Dan alles snel uitruimen en weer terug naar het studentenhuis om de volgende lading te doen. Het was echt een lange dag geweest, maar Roxanne moest nog even door.. Omdat ze dus de hele dag bezig was geweest met het verhuizen was ze niet toegekomen aan haar Essay die morgen ingeleverd moest worden.

Na dat Roxanne maar twee uur slaap had gehad besloot ze om voor zichzelf een lekker ontbijtje te maken om de dag als nog goed te starten. Maar jammer genoeg zat het koken vandaag een beetje tegen en verbande het. (Geen wonder als je tijdens het koken in slaap valt)

Vervolgens ging Roxanne gehaast naar de universiteit voor haar les, dit keer kreeg ze uitleg van een oude man in sportkleding over hoe je het beste kon communiceren met een klant. En dat lieten ze een man in sportkleding doen, dat was een vooroordeel die Roxanne te snel had getrokken want op een gegeven moment vond ze het te moeilijk voor woorden.

Tijdens het noteren van alle woorden die de man in trainingspak te zeggen had, voelde ze telkens een tik tegen haar rug aan. Verbeelde ze zich het nou of was het een stuk papier wat ze telkens tegen zich aan kreeg? Snel gaf Roxanne zich een mini klap in haar gezicht om wakker te blijven en keek nog een keer goed. Er lag inderdaad een papiertje op de grond. Geïrriteerd keek ze de klas rond en zag dat een mannelijke klasgenoot naar haar knipoogte. Die kreeg ze na de les wel, de arrogante bobba.

Zo chagrijnig als Roxanne was liep ze op de jongen af die te hele tijd propjes naar haar zat te gooien. De irritante etter zou ze eens even aanpakken. ‘Gast, wat denk je wel niet? De hele tijd een beetje propjes gooien, sommige mensen zijn hier wél om te leren.’ De jonge ging gelijk in de aanval en bood na een kwartier pas zijn excuses aan.

‘Sorry, nogmaals ik wou alleen maar wat met je gaan drinken.’  Wah! Wie dacht hij wel niet was? George Clooney, Mr Big of Leonardo dicaprio! Never nooit zou ik met hem uit gaan!  ‘Ik ben niet geïnteresseerd sorry.’ En zonder pardon liep Roxanne de college zaal uit richting huis,

Om vervolgens weer te studeren.. Aankomende vrijdag zouden er weer examens zijn en daar moest Roxanne zich toch even voor voorbereiden. Dit semester had ze minder gedaan dan eerdere semesters, dit kwam mede doordat ze het zo gezellig had met Ye en omdat ze niet zoveel zin had om nog haar boeken te pakken. Maar omdat ze toch de opleiding weer succesvol wou afronden dit semester, besloot ze toch maar haar beste beentje voor te zetten.

Nadat Roxanne weer had gekookt voor zichzelf en alles weer was aanbrandde besloot ze maar om pizza te bestellen. Dat zou Ye vast ook wel lekker vinden en zo hoefde Roxanne geen zorgen te maken dat Ye nog een keer voedsel vergiftiging of iets dergelijks zou oplopen door haar voedsel.

Ye kwam binnen na een lange dag in de college zaal te hebben gezeten en besloot Roxanne maar weer eens te begroeten. ‘Roxanne! Ik heb besloten dat we morgen even onze boeken neer leggen en eens een feestje gaan geven! Dat zouden we doen en het gebeurd maar niet, dus doen we het morgen!’

‘Maar wie nodigen we dan uit!? Ik ken bijna niemand’

‘ Laat dat maar aan mij over!’

De volgende avond was het feest en Ye had niet gelogen, ik hoefde mij inderdaad geen zorgen te maken over de gastenlijst maar nu kon ik mij eerder zorgen maken over met wie ik moest gaan praten en hoe ik iedereen uit huis moest krijgen!

Er ontsnapte een kleine geeuw uit mijn mond terwijl ik richting de keuken liep om even op adem te komen van het feest, en wat ik toen zag kon ik helemaal niet geloven! Ye had de arrogante kwal waar ik gisteren mee had staan praten uitgenodigd!

‘Zeg wat doe jij hier? Ik dacht dat ik duidelijk was geweest?’ De arrogante jongen begon te lachen, volgens mij lachte hij mij nog uit ook nog. ‘Zeg, sta je mij nou uit te lachen?’

‘Nee nee, dat zeker niet. Maar ik wist niet dat jij met Ye samenwoonde. Arme Ye.’ Hij trok een pruillip en begon weer te lachen.

 

In de loop van de avond waren Scot, ja ik kreeg zijn naam te horen en het klinkt beter dan arrogante jongen maar goed, in de loop van de avond waren Scor en ik aan de praat geraakt en eigenlijk was het best een leuke jongen. We maakte grapjes over de man in de trainingskleding en begonnen te praten over onze passies.. Allebei hadden we dezelfde passie, koken! (Vandaar dat hij ook verkleed was als kok!) En ook hij twijfelde of hij wel door moest gaan met zijn studie techniek! Wat toevallig!

Jammer genoeg kwam er een eind aan het feest en besloten de meeste gasten rond 02:00 naar huis te gaan. ‘Bedankt dat ik je toch gezelschap heb mogen houden Roxanne.’ Zei Scot terwijl hij en Roxanne op de veranda bij de voordeur stonden. ‘Het was mij een genoegen Scot. Weetje, eigenlijk ben je niet zo erg dan dat ik had verwacht.’ Eigenlijk vond ze hem stiekem best leuk, ze had echt de hele avond met hem staan praten en de hele tijd naar hem gekeken. Dat was raar voor Roxanne’s doen, want ze was nog nooit eerder écht verliefd geweest.

En voordat ze het door had drukte Scot een zoen op haar mond. In eerste instantie schrok ze er van maar na dat de schrik was gezakt, zoende ze hem terug. Wat was hij een goede kusser! (Niet dat Roxanne veel ervaring had met jongens en zoenen, maar volgens mij was Scot een geboren zoener)

‘Tot ziens Roxanne, het was mij ook een genoegen.’ Verbaasd keek ze Scot aan en brabbelde ze wat. ‘Uh, ja uhm.. Doei?’ Het was meer een vraag omdat ze liever wou dat hij bleef en met hem zou zoenen tot diep in de nacht!

Nadat Scot en alle andere gasten waren vertrokken liep Roxanne naar de kamer van Ye. Jammer genoeg kon ze niet vertellen dat ze had gezoend met Scot, Ye lag al heerlijk te slapen. Hopelijk was ze niet al te boos dat ze de hele avond met Scot had lopen praten. De lichtschakelaar deed ik uit en liep richting haar eigen slaapkamer.

Langzaam liet Roxanne zich neerploffen op het bed en dacht ze aan Scot. Zou hij haar echt leuk vinden of was ze alleen leuk voor vanavond. Moest ze hem Smsen en bedanken voor de heerlijke kus? Toen bedacht ze dat ze zijn nummer niet eens had gekregen.. Shit.

Die zou ze morgen toch eens aan Ye moeten vragen. Scot was echt een leuke jongen… Nee Roxanne! Je gaat niet die kant op! Sprak ze zichzelf toe. Je studie is je hoofd prioriteit, voor liefde is er later altijd nog plek!

Of zou ze toch een gokje moeten wagen met Scot?

Het leven begint op de Universiteit #3

De eerste dag van het derde semester ging Roxanne met vol goede moed en zin richting de universiteit. Alle moed en zin zakte alweer in haar schoenen toen ze de deur open deed en zag dat het met bakken naar beneden kwam. ‘Heb ik weer natuurlijk.’ Hopelijk bleef haar laptop droog, want een nieuwe kon ze niet betalen.

Doorweekt kwam Roxanne aan bij de universiteit en ze was eigenlijk ook nog maar net op tijd om de les bij te wonen. Hier betekent te laat is te laat en dan kom je er vervolgens niet meer in. Erg streng, maar zo hoort het ook. Tijdens de lessen trilde de mobiel van Roxanne de hele tijd, de enige die haar kon bellen waren haar ouders of Ye.

Na de les pakte Roxanne gelijk haar mobieltje en keek naar het schermpje van haar mobiel. 5 gemiste oproepen van ‘HUISBAAS’ en 1 smsje van ‘HUISBAAS’. Dit kon niet veel goed betekenen aangezien Roxanne al twee weken te laat was met de huur. ‘Roxanne, ik kom vanmiddag even langs. Ik krijg nog huur van de afgelopen maand. Gr’ Great, dat kon er ook nog wel even bij.

Als een speer vertrok Roxanne door de regen richting haar huisje, hoe moest ze dit nu in godsnaam oplossen? Het enige wat ze kon bedenken was vragen aan haar ouders of ze iets konden overmaken, maar dat zouden ze vast niet doen. Zoveel geld hadden hun zelf nu ook weer niet te spenderen.

Eenmaal thuis trok Roxanne haar doorweekte kleren uit en deed ze in de wasmachine. Het was te koud met die kleren rond te blijven lopen, dan zou ze ziek worden en daar had ze nou net geen tijd voor.

De nacht japon werd ook vervangen door een stukje goed gematched kleding, kuch, Roxanne had nu eenmaal niet zo veel stijl als andere Sims. Daar kon ze ook niks aan doen. Waar ze ook niks aan kon doen was het blijven piekeren over het geld wat ze ergens vandaan moest toveren voor haar huisbaas. Die overigens ook ieder moment op de stoep kon staan.

Na veel gepiekerd te hebben moest dat ene telefoontje naar huis toch gepleegd worden. Ze wist niet wie ze anders om geld zou moeten vragen, des noods was het maar een lening bij haar ouders.. Als ze hier maar kon blijven. Met veel tegenzin drukte Roxanne het telefoon nummer in van haar ouderlijk huis.

Al voorbereidend op een preek van haar moeder hield Roxanne de telefoon alvast ietsjes van haar hoofd af, zo zou haar gehoor niet beschadigd raken. ‘Huize Phan, met Lisanne.’ Ze had nog echt haar moeder aan de telefoon ook. ‘Hoi Mam, Roxanne hier. Hoe is het?’  Aan de andere kant bleef het even stil en begon haar moeder honderd uit te vertellen dingen zoals: Wanneer kom je weer een keer langs, hoe is het op de universiteit en ga zo maar door.

‘Maar mam, waarvoor ik belde.. Ik weet dat je me een preek gaat geven maar ik heb nu echt even je hulp nodig.’ Aan de andere kant bleef het stil, Roxanne’s moeder zag vast al iets aankomen. ‘Nou het zit zo, ik heb nog geen huisgenoot gevonden die hier wilt intrekken en nu zit ik dus met het probleem dat ik een beetje achter loop met de huur. Ik hou er helemaal niet van om geld aan jullie te vragen maar zouden jullie mij alstublieft willen helpen?’

Roxanne’s moeder zuchtte diep. ‘Roxie, leer toch eens vrienden maken en vervolgens pas z’n groot huis te huren maar goed, de preek zal ik je besparen. Ik zal je voor deze éne keer helpen, en dat is dan ook echt de laatste keer.. En je hoeft het geld niet terug te geven, maar weet wel dat je er volgende maand echt zelf voor staat.’

‘Ooh dankjewel mam. Dat is echt een pak van mijn hart.’

Wat koetjes en kalfjes gesprekjes later hing Roxanne op, er zakte gelijk een stuk last van haar schouders af. Ze kon hier gewoon blijven maar nu moest ze wel een huisgenoot in huis krijgen voor dat ze de nieuwe huur weer kreeg. Moest ze nou Ye vragen of toch een wild vreemden? Of misschien wel beiden, dat zou nog meer geld in het laatje schuiven. Zo werd het voor iedereen goedkoper..

Diezelfde middag kwam de huisbaas (Bazin) langs om het geld op te halen. Ze was helemaal niet boos maar wil wel voortaan weten wat er aan de hand is voordat ze moet gaan dreigen met ‘eruit zetten’. Als zij niks weet kan ze ook niet zeggen van: Oh doe maar een week later. Roxanne heeft het diep in haar oren geknoopt en bood haar excuses wel tien keer aan.

Diezelfde avond, nadat Roxanne zich helemaal vol had gegeten met een bak bami, sprak ze af met Ye in de koffie hut en nam ze een lekkere bagel als toetje. Want tsja, je leeft maar één keer en al dat lekkers is gewoon té lekker.  Aan de telefoon had Roxanne al een klein beetje verteld wat er aan de hand was met de huur etc. ‘Maar echt Ye’ Zei Roxanne toen Ye terug kwam van de WC ‘Ik kon wel door de grond zakken. Gewoon mijn bloed eigen ouders om geld moeten vragen.. Dat deed ik voor het laatst toen ik 15 was!’

‘Jij hebt problemen met de huur en ik heb problemen met mijn huisgenoten. Sorry dat ik er over heen begin te praten Rox, maar ik wordt helemaal knetter van die meiden. Een gratis onderdak is dus ook echt niet alles. Misschien dat ik ook maar naar een huisje moet gaan kijken, het enige probleem hier wel is dat alles ontzettend duur is.’ Met een droog gezicht keek ik Ye aan, waarom bood ze dan zelf niet aan om bij mij in te trekken.  ‘Nou, ik heb nog twee slaapkamers over die gevuld kunnen worden. Als je zin hebt kunnen wij misschien samen in één huis wonen?’

‘Dan laten we gewoon een slot op onze slaapkamer deuren maken zodat we ons af en toe toch nog kunnen afsluiten van elkaar, en zo heeft iedereen weer een beetje privacy. Er zitten ook twee badkamers in het huisje dus dan heeft ieder ook een eigen bad/douche. Plus we hebben beiden maar de helft van de totale huur prijs. ‘ Nadat ik het had over de helft van de huur prijs kwam er een glimlach op Ye haar gezicht. ‘Deal! Ieeeeeeeeeeep! Wanneer kan ik bij je intrekken!?’

Roxanne moest de enthousiaste Ye een beetje temmen aangezien ze nog steeds in een openbare ruimte zaten, maar ze was in ieder geval blij dat ze het eindelijk had durven vragen. Tenminste, het was meer een voorstel dan een vraag, maar dan nog was het een hele stap om het voor Ye haar neus neer te leggen. De twee dames bleven tot sluiting tijd zitten in het koffie huis, kletsend over het huis waar ze toch echt in gingen ‘samenwonen’ en waar ze binnenkort een groot feest moesten geven.

Het leven begint op de Universiteit #2

Het derde Semester zat er aan te komen en Roxanne vertrok weer richting de Universiteit. Tijdens haar verblijf in Monte Vista, wat haar thuis basis is, heeft ze een aantal weken hard gewerkt om toch nog een eigen studentenhuisje te kunnen huren. In deze weken had ze ook nog contact met Ye en eigenlijk kon Roxanne niet wachten om haar weer te zien en om te vragen om haar huisgenoot te worden. De avond dat Roxanne terug keerde op de campus en haar huisje voor het eerst zag werd ze stil. Wat was het groot!

Vol met vreugde stapte ze de trap op met haar koffer, die door de verhuis meneer zo maar naast haar in de sneeuw werd gegooid. Zelfs dat kon haar humeur niet bederven! Ze had zo veel zin om hier te gaan wonen!

Haar goede humeur bleef tot dat ze de deur open maakte en het bejaarden interieur zag. Dit was niet het ‘Luxe appartement dat stijlvol ingericht is’ dit was eerder het ‘Bejaarden verblijf te huis.’ Roxanne zuchtte diep, dit was een wijze les waarop ze had geleerd dat ze niet op kranten moest vertrouwen en eerst het appartement moest gaan bekijken voordat ze tekende.

Gelijk hing Roxanne aan de telefoon, niet om de huisbaas te bellen maar om Ye te bellen. Ye wist meestal een oplossing voor dit soort problemen en misschien dat als ze had mee geholpen wou ze nooit meer weg. ‘Hey Ye, met Roxanne! I’m back in town! Heb je zin om langs te komen? Ik heb je advies namelijk nodig.’ Ye gilde door de telefoon dat ze er zo snel mogelijk aan kwam en hing op. Schijnbaar was ze blij dat ik terug was.

Zoals een echte goede vriendin zou doen stond Ye binnen no time op de stoep en drukte wel driehonderd keer op de deurbel. Ze had haar irritante eigenschappen dus nog steeds..

De deur deed ik open en er volgende allemaal rare kreetjes van ‘ieeeeeeeeep’ tot ‘je bent het echt yay!’. Ye was dus echt blij om mij weer te zien en stiekem vond ik het ook wel weer leuk om haar te zien. Na zo lang alleen maar te chatten en video bellen is ook niet alles. Soms moet een Sim gewoon even echt contact hebben met een andere Sim. ‘Nou kom binnen dan vertel ik over mijn probleem’

Ye stapte naar binnen en keek om zich heen. ‘Nou Roxanne volgens mij weet ik je probleem al.’ Ze begon stiekem te lachen en ik gaf haar een kleine zet. ‘Dit is echt niet grappig! In de advertentie stond dat dit een luxe appartement was dat stijlvol was ingericht.’  Ze proestte het uit van het lachen en lag zowat op de grond heen en weer te rollen er van.  ‘Ja lach maar! Maar jij mag mij mooi helpen om het probleem op te lossen!’

Twee uur later waren de dames klaar met de woonkamer. Het had wat bloed, zweet en tranen gekost omdat ze drie keer op en neer naar de kringloop moesten lopen maar het resultaat mocht er dan nu toch eindelijk zijn. Een fijne rommelige woonkamer waar studenten in thuis horen!

Na een harde boer van Ye, die net haar energie blikje op had gedronken viel het even stil. ‘Bedankt Ye voor je hulp, ik zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten!’ Ye begon te blozen en begon te mompelen. ‘Oh och uhm dat zou wel mee vallen toch?’ Ik schudde heftig mijn hoofd nee en begon te lachen. ‘Het is zo! Wat zou ik zonder jou geniale ideetjes moeten!?’

‘Ach dat valt ook wel weer mee, jij red jezelf prima.’ Ye schudde wel vaker complimentjes van zich af, zo was ze nu eenmaal en kon er ook niks aan veranderen. ‘In ieder geval als er iets is wat ik terug kan doen, laat het me dan gelijk weten. Dan doe ik ook een gunst voor jou!’

‘Het is al goed Roxanne geloof me nou maar.’

De avond viel en werd het ook weer eens tijd om te eten, iets wat Roxanne maar wat graag deed. Soms twijfelde ze wel of ze deze studie wel door moest zetten, zaken had niet echt iets met koken te maken. Het liefst kookte en at ze de hele dag door maar om nu alles in één keer op te doeken voor een droom.. Dat was zonde. Ach misschien kwam het er ooit nog van, een carrière als kok.

Ye blies flink op haar macaroni met kaas en andere speciale ingrediënten (Noodle groenten en mini hamblokjes gerold in hete saus) en nam een hap. ‘Wow wat is dit lekker! Waarom wordt je geen kok?!’ Riep ze uit van blijdschap. Volgens mij zat Ye iets te lang op studentenvoer en waardeerde ze mijn simpele kook kunsten gewoon. ‘Ach zo lekker is het toch niet? Ik maak dit altijd als ik niet zo veel zin heb om te koken.’

Ye nam nog een hap en kauwde overdreven en maakte het handgebaar dat het heerlijk was. ‘Rox je moet echt kok worden.’  Vervolgens kwam er een lange ‘ja/nee’  discussie zoals de meeste mensen van ons gewend zouden zijn en moest het worden uit gevecht met een potje ping pong.

Absoluut niet zo maar een potje ping pong natuurlijk, een potje sap pong is altijd leuker.. Tenzij je blaas er zowat van knapt dat je het in je broek doet, dan is het niet meer grappig. Die avond hadden de twee meiden nog een leuke gezellige avond met het gevolg dat Ye weer naar huis ging. Roxanne had nog niet de moed om haar te vragen als huisgenoot misschien als ze weer wat was gewend aan dit huis en het studenten ritme.

Het leven begint op de Universiteit #1

De eerste dag van het tweede Semester, de eerste nacht in een nieuw bed in een nieuw studentenhuis. Roxanne sliep als een baksteen, ze had al in tijden niet zo veel rust gehad. Het eerste semester verliep niet helemaal hoe ze het wou, de leraren waren niet al te leuk en de vakken al helemaal niet. En laten we maar niet beginnen over haar oude huisgenoten, die waren al helemaal erg. De eerste nacht in een nieuw bed, altijd spannend.

Diezelfde ochtend na een lange nacht met diepe slaap, begon als een hel. De wekker was te laat afgegaan, haar kleren waren foetsie en dan natuurlijk nog het ergste probleem wat een vrouw kon hebben: Roxanne’s haar besloot om niet mee te werken. Met een simpele sweat trui, jogging broek en een beer muts op haar hoofd besloot ze om zichzelf maar naar de bibliotheek te sturen om daar eens te gaan leren. De tentamens waren dan pas op vrijdag, maar eerder leren kon geen kwaad en de eerste les van vandaag had ze toch al gemist.

In de bibliotheek keek Roxanne meestal meer naar andere mensen dan dat ze echt haar boek zat te bestuderen of gewoon te lezen, soms had ze nog wel eens plezier aan een spannend boek. Maar ze had nog meer plezier aan het feit hoe mensen er uitzagen of welke boeken zij uitzochten. Een boek zegt veel over een mens, zei haar opa eens. Of iemands eet kunsten….

Na het leren is het niets lekkerder dan gewoon even bijkomen in de lokale koffieshop.  Dus werd het tijd om naar de lokale koffie shop te gaan. En dan niet voor wat kruiden waardoor je je happy gaat voelen, maar gewoon voor een energie drankje en een muffin. Hoewel ze de muffin misschien moest laten voor wat het is. Sinds Roxanne op de universiteit zat vlogen de kilo’s er sneller aan dan dat ze had gehoopt, jammer genoeg was er amper tijd om te gaan sporten.

‘O Hey Roxanne, alles goed?’ Een van de meest irritante personen die je absoluut niet tegen wilt komen, moet natuurlijk weer naar je komen zitten net wanneer je zit te genieten van je brownie. ‘Oja hoor alles is goed en met jou?’ Ze knikte blij, waarschijnlijk was ze blij omdat er eindelijk iemand wat terug zei tegen haar. ‘Ja hoor, mag ik bij je komen zitten?’  Zonder enig excuus te kunnen bedenken of überhaupt al ja te zeggen ging ze zitten.

En na het irritante persoon (haar naam ben ik allang weer vergeten) kwamen er nog twee bij mij zitten, twee meisjes uit hetzelfde studentenhuis. ‘Goh Roxanne, zou je dat nou wel doen die brownie?’ De blonde met de groene trui begon te lachen en de andere lachte mee. ‘Natuurlijk zou ik dat wel doen, stel je voor dat je iets lekkers zou missen.’ En ze waren waarschijnlijk weer uit op pesterijen.

Het roodharige irritante meisje wat mij wel vaker gedag zei was een klein beetje nerveus, dat merkte ik doordat ze telkens van haar boek op keek naar de twee meisjes. Volgens mij voelde zij zich niet zo op haar gemak bij die twee, wat ik mij goed kon voorstellen. ‘Zeg uhm’ Ik tikte het roodharige meisje aan waardoor ze al snel op keek. ‘Hoe bevalt je studie nu eigenlijk? Is het wat je had verwacht?’

‘Oh het is alles en meer, ik vind het zo geweldig! De wetenschap is echt iets waarvoor mijn leven zou willen opgeven!’ Aha een iets te overdreven reactie, maar dat maakte niet uit. De twee andere meiden begonnen te gniffelen als een stel pubbers van de middelbare school. ‘Zeg, ga even lekker anders lachen als jullie het zo nodig vinden om haar uit te lachen. Ga lekker terug naar jullie kappers poppen.’ De twee meiden haalden hun neus op en stonden op. Gelukkig, die waren weg.

‘Dankjewel Roxanne, die twee moeten altijd mij hebben. Het zijn zulke enorme pestkoppen.’ Toen ze het laatste woord uitsprak keek ze voorzichtig om zich heen, misschien was ze bang dat ze nog achter hun stonden. ‘Dat hoef je me niet te vertellen uh-uhm.. Hoe heet je ook alweer?’

‘Ik heet Ye, ben je dat nu alweer vergeten?’

En op die avond in het koffiehuis waar ook kruiden werden verkocht, ontstond een mooie eerste vriendschap voor Roxanne op de universiteit. Iets wat ze helemaal niet had verwacht en natuurlijk waar onze botte Roxanne ook niet op zat te wachten. Maar stiekem vond ze ‘het irritante meisje’ ofterwijl Ye best wel aardig.

Na de  vrije dagen kwamen er alleen maar periodes waarin er geleerd moest worden, er was amper tijd voor lol en dat miste Roxanne wel.  Het semester ging zo snel voorbij en voor dat Roxanne het wist was het altijd weer tijd om eind examen te doen.

Gelukkig had ze dat examen natuurlijk weer behaald en haalde ze een 10 voor haar examen. De volgende dag kon Roxanne weer met haar spullen richting Monte Vista om terug naar nederige huisje te gaan, omdat niemand daar blij van werd besloot Roxanne snel weer terug te gaan naar de Universiteit om weer lol te trappen. Roxanne heeft nu 24 punten van de 48 punten voor haar graad, dat betekent dat ze met twee semesters klaar kan zijn! Als ze dat wilt!

(Sorry dat het zo snel gaat allemaal, dat krijg je er van als je door speelt en foto’s vergeet te nemen)